Ik las het artikel en ja hoor, daar stond ook een getuigenis over koumpounofobie (jammer dat het zo moeilijk is om uit te spreken) a.k.a. knopenfobie.
Uit Libelle nr. 21/3465 24 mei 2012
'Gelukkig is het van jou niet zo erg.' was de reactie van mijn moeder. Maar jammer genoeg is dat geen waar. Het is wel zo erg, niet op honderd procent dezelfde manier, maar wel zo erg. Hemden kan ik bijvoorbeeld al verdragen, behalve als er sierknopen aan te pas komen. Dan moet ieder hemd, T-shirt, broek wat dan ook uit mijn zicht verdwijnen. Het is een tijdje in de mode geweest, een truitje met een rij knopen aan de mouwen, hatelijk! Je zag ze werkelijk overal, ik heb zo veel kotsneigingen moeten onderdrukken. (en nee ik overdrijf echt niet)
Ik ben echt zo gelukkig nu ik weet dat ik niet alleen ben. Volgens het internet zijn er zo nog 75 000 met deze fobie. Ik ben eindelijk niet meer abnormaal! Mijn familie en vrienden hebben me zo dikwijls uitgelachen (neem dit met een korreltje zout), maar nu kan ik eindelijk bewijzen dat dit geen aanstellerij is. In al mijn euforie postte ik dit op Facebook, nu besef ik dat dit niet zo slim geweest is. Ik liep hier natuurlijk niet mee te koop, weinigen wisten het. Ik liet dan ook niets blijken wanneer een knoop (het uitspreken is geen enkel probleem) in mijn zicht kwam. Maar nu ik het gepost heb zullen waarschijnlijk meer mensen de reacties uittesten. (Ik heb natuurlijk niet specifiek gezegd dat ik er ook last van heb.) Hoe dan ook ik blijf koel en zal mijn best doen om er niet op te reageren.
Veel liefs
Stanie.
Dag Stanie,
BeantwoordenVerwijderenIk ben Lore Onkelinx, studente Grafische vormgeving - Illustratie, en ik werk tijdens mijn master rond specifieke fobieën. Om een of andere reden spreekt koumpounofobie me erg aan, en zou hier rond graag een boek maken. Ik zoek enkel personen die me anoniem wat zouden kunnen vertellen erover, en hun gevoelen en gedachten erover zouden willen delen, meer niet. Moest jij me willen en kunnen helpen, zou ik je hiervoor erg dankbaar zijn! Zo ja, dan geef je me best je mailadres, zodat ik je wat verdere informatie kan geven over wat ik juist ga doen als masterproject. Je kan me ook vinden op facebook, moest je dit liever hebben. Alvast erg bedankt! Hopelijk kan ik rekenen op een reactie van je, ookal moest je dit helemaal niet willen. Hiervoor heb ik alle respect :)
Dit is mijn mailadres: loreonkelinx@gmail.com
Je kan me ook altijd een mailtje sturen zodat ik jou mailadres heb, zodat ik je dan wat meer kan vertellen over mijn masterproject. (voor als je hier niet graag je mailadres zou publiceren)
Lieve groetjes, Lore Onkelinx
wow ik ben zo blij dat ik niet alleen ben! ik heb dat al van kleinsaf en begrijp niet waarom ik daar ook zo'n zware degou aan heb!
BeantwoordenVerwijderenuw getuigenis is 100%herkenbaar!
en Lore ik wil u graag helpen met uw masterproef, ikzelf ben ook met vormgeving bezig en ik hou dus ook helemaal niet van de vorm van knopen
dit is mijn mailadres: lara_dudek@hotmail.com
en op facebook: Lara Dudek
als jullie mij willen mailen/toevoegen dat zou fijn zijn! :)
Eindelijk!!
BeantwoordenVerwijderenToen ik 2 was wou ik op een of andere manier geen knopen aandoen. Nog steeds wil ik niet in aanraking met ze komen. Al die tijd heb ik het aan niemand durven vertellen, alleen mijn mama wist het. Ik durfde het gewoon weg aan niemand te vertellen zelfs mijn zus weet het niet!! Ik dacht dat ik de enige was. Ik was beschaamt, ik zocht altijd een uitvlucht om niet mee te doen als we iets gingen doen met knopen (naaien). Ik zit op de scouts en daar moeten we een hemd dragen dat is het enige dat ik met knopen heb aangedaan sinds ik 2 was. Een paar dagen gelede hadden we het met school over fobieën, nooit wist ik dat ik een fobie had. Ik zocht het op en kwam hier op. Dit heeft me geholpen het aan mensen te vertelen. Ik was super blij dat ik niet de enige was, bedankt dit heeft me echt geholpen!!
Eindelijk!!
BeantwoordenVerwijderenToen ik 2 was wou ik op een of andere manier geen knopen aandoen. Nog steeds wil ik niet in aanraking met ze komen. Al die tijd heb ik het aan niemand durven vertellen, alleen mijn mama wist het. Ik durfde het gewoon weg aan niemand te vertellen zelfs mijn zus weet het niet!! Ik dacht dat ik de enige was. Ik was beschaamt, ik zocht altijd een uitvlucht om niet mee te doen als we iets gingen doen met knopen (naaien). Ik zit op de scouts en daar moeten we een hemd dragen dat is het enige dat ik met knopen heb aangedaan sinds ik 2 was. Een paar dagen gelede hadden we het met school over fobieën, nooit wist ik dat ik een fobie had. Ik zocht het op en kwam hier op. Dit heeft me geholpen het aan mensen te vertelen. Ik was super blij dat ik niet de enige was, bedankt dit heeft me echt geholpen!!
Eindelijk!!
BeantwoordenVerwijderenToen ik 2 was wou ik op een of andere manier geen knopen aandoen. Nog steeds wil ik niet in aanraking met ze komen. Al die tijd heb ik het aan niemand durven vertellen, alleen mijn mama wist het. Ik durfde het gewoon weg aan niemand te vertellen zelfs mijn zus weet het niet!! Ik dacht dat ik de enige was. Ik was beschaamt, ik zocht altijd een uitvlucht om niet mee te doen als we iets gingen doen met knopen (naaien). Ik zit op de scouts en daar moeten we een hemd dragen dat is het enige dat ik met knopen heb aangedaan sinds ik 2 was. Een paar dagen gelede hadden we het met school over fobieën, nooit wist ik dat ik een fobie had. Ik zocht het op en kwam hier op. Dit heeft me geholpen het aan mensen te vertelen. Ik was super blij dat ik niet de enige was, bedankt dit heeft me echt geholpen!!
Hallo,
BeantwoordenVerwijderenwat ben ik opgelucht dat ik niet de enige ben! Heb ook al van kleins af aan de grote angst van knopen. Nog altijd kan ik die vieze lelijke dingen niet uitstaan. Het woord zelf vind ik ook zo afschuwelijk! Ik kan ook gewoon niet eten bij mensen die knopen dragen, mijn eten gaat dan zo traag naar binnen of zelfs niet. Dit artikel heeft me gerustgesteld!